Een klein krediet: een groot verschil voor Mamma Anna

Vanuit Nairobi bedienen we onder andere Oeganda. Ik bezocht samen met mijn collega´s twee  organisaties die Oikocredit om financiering hebben gevraagd voor hun activiteiten. Als we zo’n verzoek krijgen, doen we eerst uitgebreid onderzoek naar de sociale doelstellingen, de administratie en het bestuur van de organisatie. Zodat we zeker weten dat onze investering de impact gaat hebben die we nastreven. Naast gesprekken met het management en medewerkers, hebben we ook met veel mensen gesproken bij wie het geld daadwerkelijk terecht komt. Om hen is het ons natuurlijk allemaal te doen.

Garant staan voor elkaar

Mensen opzoeken betekent in de meeste gevallen: het platteland op. Oikocredit zet zich met name in om díe mensen te bereiken die normaal gesproken geen toegang hebben tot financiële dienstverlening. Dat geldt vaker voor vrouwen en voor mensen die op het platteland wonen. Op een ochtend gaan we langs bij een leenkring van Oegandese vrouwen. Twaalf vrouwen die elkaar zelf hebben opgezocht, voor elkaar garant staan, elkaar helpen en ondersteunen. Een leenkring is zo een meer stabiele constructie voor het lenen van geld. De kring biedt begeleiding en meer garanties, wat voordelen biedt voor zowel de leners als de microkredietinstelling.

Ieder lid van deze leenkring heeft een lening van ongeveer 130 dollar. De een gebruikt het geld om groenten te verbouwen op een landje en die te verkopen, de ander om een klein winkeltje te runnen, de derde heeft een onderneming die bakstenen maakt. Het valt me op hoe goed de kring georganiseerd is met een voorzitter, een secretaris en een penningmeester. Elke week komt iemand van het kantoor van de microfinancieringsinstelling langs om te horen hoe de zaken ervoor staan en om de groep te begeleiden. De betaalde rente en aflossingen op de leningen worden genoteerd in een schrift. 

De bakker

Daarna gaan we door naar een van de vestigingen van onze partner. Een klein kantoor gevuld met mensen die hier een kleine lening hebben gekregen. Onder andere een bakker. We raakten met elkaar in gesprek. Met behulp van een microkrediet was hij in staat geweest een bakkerij op te bouwen. Het ging zo goed dat hij nu een tweede vestiging had en mensen in dienst heeft; niet iedereen kan immers zélf ondernemer worden. Hij was blij met de dienstverlening van onze partner. Ook het aanvragen van een nieuwe lening, voor verdere uitbreiding van zijn zaak, ging snel en zorgvuldig.

Mamma Anna

Over stoffige wegen gaan we op weg naar een andere klant. De bedrijvigheid langs de weg valt me op. Overal zijn mensen bezig: meubelmakers verven meubels, vrouwen lopen met pakken op hun hoofd, kleine scootertjes worden gebruikt als taxi en zoeven langs ons heen. En dan komen we aan bij de winkel van ‘Mamma Anna’, zoals ze zich noemt. Een van de vele vrouwen in Afrika die keihard werken om uit de armoede te komen. Ik heb respect voor deze krachtige dame die het allemaal alleen moet rooien: een winkel runnen én drie kinderen opvoeden. Met behulp van een microkrediet heeft ze een kleine winkel met huishoudelijke spullen opgebouwd. Je kunt er lakens kopen, speelgoed en knuffels. Mensen hoeven dan niet naar de grote stad, maar kunnen bij haar terecht. Vorig jaar vroeg ze opnieuw een lening aan, maar de microfinancieringsinstelling raadde haar aan eerst de oude schuld af te lossen. Dat is nu gebeurd, zodat ze wederom een lening kan aangaan. Daarmee koopt ze nieuwe voorraad die ze in haar winkel verkoopt. 

Zomaar een vrouw in een kleine winkel langs een weg in Oeganda. Een simpel krediet dat voor haar een wereld van verschil maakt. Wat ben ik er trots op dat ik vanuit Oikocredit hieraan mijn steentje kan bijdragen.

Deze blog verscheen op 7 november 2019 op platform Het Goede Leven