[BLOG] Wat er gebeurde toen ik voor het eerst een microkrediet-ondernemer ontmoette

Confronterende contrasten
Hobbelend in een busje, onderweg van metropool Lima naar voorstad Manchay, kijk ik naar buiten. Het gebied om ons heen lijkt met elke kilometer steeds drastischer te veranderen. Kijkend naar deze omgeving voel ik een soort medelijden met de microkrediet-onderneemster die we in dit stadje gaan ontmoeten. Want hier, in de heuvels van Manchay, wordt voor het eerst duidelijk dat we ons in woestijngebied bevinden. Daar waar in Lima regelmatig nog groen te zien is, vervaagt het vele zand en stof hier alle contouren van de eenvoudige huizen, die nog niet afgebouwd lijken te zijn, en de heuvels om ons heen. En dat maakt de armoede en leefomstandigheden van de mensen in Manchay meer tastbaar, en confronterend. Want ook Lima is gebouwd in woestijngebied. Maar daar waar welvaart is, staan bomen, planten en bloemen in bloei en is er groen te zien. Ik hoor mezelf denken: "Je zou hier toch maar moeten wonen, opgesloten in deze kleurloze en zanderige omgeving". Het ontbreekt aan groen en goede wegen – en soms zelfs aan elektriciteit of stromend water. "Hier kan een mens toch niet gelukkig zijn?"

Zelfstandig
Het was in die omgeving dat we Dimas Morales ontmoetten. Trots leidde ze ons rond in haar kippenboerderij – waar meer dan 700 hennen en een paar majestueuze hanen statig rondstapten. En hoewel Dimas getrouwd is en zoons heeft, is de boerderij volledig van haar: “Ik wilde niet afhankelijk zijn van een man of een zoon”. De 68-jarige Peruaanse komt oorspronkelijk uit de jungle, en leerde al jong wat zelfstandigheid is: “Ik heb altijd voor mijzelf gezorgd, al sinds ik jong was”.

Speciale eieren
Terwijl we met Dimas in gesprek zijn, valt het ons op hoe goed haar businessinstinct is. Eerst had ze namelijk varkens, maar daarvan rondkomen was moeilijk. In 2016 gooide Dimas het daarom over een andere boeg: ze sloot een lening van 4.000 Soles (ongeveer 1.050 euro) af bij Oikocreditpartner ProEmpresa om kippen en –voer te kopen. “Varkens kun je niet elke dag verkopen, maar de eieren die de kippen leggen wel”, legt ze haar keuze uit.

Om zich te onderscheiden van andere kippenboeren geeft Dimas haar kippen speciaal voer: vitamines, paarse maïs, bloemkool, broccoli en andere groenten. Hierdoor krijgen de eieren een bijzondere smaak, en kunnen deze verkocht worden voor maar liefst 12 Soles (ongeveer 3 euro) per kilo, in plaats van 4 Soles (ongeveer 1 euro) per kilo.

YouTube
Dimas wil ons graag nog iets laten zien. We verlaten de kippen en lopen samen met Dimas over hobbelige zandweggetjes naar het huis van haar zoon, Neider Espinoza. En daar, in een beschut hoekje van de tuin, staat een broedmachine. Met een brede lach op haar gezicht wijst Dimas van haar zoon, die snel naar buiten is gekomen, naar de broedmachine en weer terug. Want het is Neider die deze broedmachine zelf heeft gemaakt: “Toen mijn moeder begon met haar bedrijf, zag ik dat de kuikens allemaal op andere momenten uit hun ei kwamen. Dat moet efficiënter kunnen, dacht ik toen”. Dus ging Neider, die eigenlijk bouwvakker is, naar een internetcafé en speurde hij op internet naar goedkope oplossingen. “Ik heb heel veel do-it-yourself-video’s bekeken op YouTube”, vertelt Neider. “Toen heb ik aan de hand daarvan twee oude koelkasten omgebouwd tot broedmachine, inclusief temperatuurmeters en een rotatiesysteem. Met dat rotatiesysteem kunnen we de eieren ronddraaien. En zo bootsen we eigenlijk het hele broedproces na”, legt Neider verder uit.

Trots en impact
Onder de indruk nemen we afscheid van Dimas en Neider. En hoewel Dimas klein van stuk is, heeft ze – samen met haar zoon – een grote en verpletterende indruk op ons achtergelaten. Het tegenovergestelde dus van wat ik vooraf verwachtte. Niets medelijden. Want de kracht, zelfstandigheid en trots waarmee Dimas in het leven staat is iets waar we veel van kunnen leren. Krachtig en zelfstandig was Dimas waarschijnlijk al vóór ze haar lening kreeg, maar microkrediet was voor haar het middel om haar dromen op een beter leven uit te laten komen. Het gaf haar het benodigde startkapitaal voor haar eigen, goedlopende kippenboerderij. Het stelde haar in staat om zélf aan haar toekomst te werken, op de manier die zij voor ogen had en op een manier die haar trots en gelukkig maakt. En terwijl we terugrijden naar Lima ben ik onder de indruk van de impact die het geld van onze beleggers zo op het leven van mensen als Dimas heeft. Ik benijd Dimas om al haar sterke eigenschappen; haar kracht, trots, geluk en tevredenheid. En dat medelijden? Dat is eerder op z'n plaats voor mijzelf, omdat ik zo bevooroordeeld was.